No worries!

Vreemde vogelgeluiden wekten ons vanochtend uit een diepe slaap. In bed stelde ik me er nog zeldzame exemplaren bij voor. Eenmaal op pad, met Loes haar 'Australia Birds; folding pocket guide to familiar species' in de hand, determineerden we vier soorten parkieten, de Australische ekster, de Australische spreeuw en later, toen we over de brug naar de overkant liepen, de Australische witte ibis. In de botanische tuinen wemelde het zelfs van de ibissen.
Fris doch zonnig was het, toen we om 9.30u het hotelletje uitstapten. We bleken onze jas al snel niet nodig te hebben, wandelend over de Harbour Bridge. De uitzichten vanaf de brug waren prachtig: op The Rocks, op onze wijk Kirribilli, op de haven en op het Opera House. We probeerden uit te vinden of je ook links moet lópen in Australië, maar eigenlijk liep iedereen het liefst links: de 'uitzichtkant'. Behalve Marc dan. Met zijn hoogtevrees probeerde hij vooral het ontbijt binnen te houden en liep stug door op rechts.
Aan de overkant hebben we uren slenterend doorgebracht. Dat begon in de hippe wijk The Rocks en op Circular Quay, waar we genoten van de 'oudbouw' van 200 jaar geleden. Het zonnetje scheen, we namen een koffie en kwamen dichter bij het Opera House. Daarvoor moesten we naar de volgende kade.
Die kades zijn de charme van Sydney en hebben elk hun eigen karakter en sfeer. De laatste die we vandaag zagen, bij Darling Harbour & Cockle Bay, vonden wij het minst. Voor de Aborigines was dit een belangrijke vishaven en voor de kolonisten was het dé industriehaven. Tegenwoordig is het een luxueus uitgaansgebied met veel herrie en lichtjes. Misschien lag het aan de inmiddels zere voeten, misschien aan het feit dat we nog niet helemaal uitgelogd zijn van het werk. Darling Harbour was het niet voor ons. Behalve dan dat er van daaruit een ferry naar Kirribilli ging, waardoor we niet nog een heel eind terug hoefden te lopen. Toen was het inmiddels half zes en donker (!) en... zagen we Sydney by night vanaf het water!
De kade met het Opera House, waar we halverwege de dag liepen, was gelukkig heel relaxed. En dat Opera House is van dichtbij dus écht indrukwekkend. We zijn er 2x omheen gelopen: over de kade en op gelijke hoogte met het gebouw. Het tegelwerk werd in de reisgids aanbevolen, omdat de Zweedse architect Utzon bewust voor twee kleuren Zweedse tegeltjes gekozen heeft. Zo wilde hij het bijzondere van het dak (lees: de vele daken) benadrukken. Wij zagen het pas, toen we er zowat met onze neus op stonden.
Van het Opera House staken we de Royal Botanic Gardens in, met o.m. dus heel veel ibissen, het Government House, de State Library en St. Mary's Cathedral. De honger sloeg toe, dus we staken het zakencentrum in, waar we in een Ierse Pub een hapje aten. Heel gek, maar er werd darts gekeken!?
Een klein stukje terug vervolgden we de route en staken we Hyde Park in, waar we ons echte koala's begonnen te wanen door de eucalyptuswalmen. We bezochten er het monument ter nagedachtenis aan de Australische soldaten die in de Eerste Wereldoorlog vochten (Marc z'n hobby).
Eenmaal terug in Kirribilli hebben we nog een Thais eetcafé aangedaan. We vroegen naar de wijn, maar die was er niet. De oberin wees naar the market aan de overkant. Dit was dus waar Loes ons al voor 'waarschuwde': in Australië breng je je eigen drank mee. "No worries", zei Marc, en hij toverde een fles uit zijn rugzak. We waren namelijk al rinkelend binnengekomen, met 'boodschappen' voor op de hotelkamer. Kwam dat even goed uit!