Wegwezen, hij gaat varen!

Voor vandaag hebben we twee culturele activiteiten gekozen voorbij Jabiru. De uitspraak "Culture is to the Australians, what nature is to the Dutch" mag dan waar zijn, wij proberen toch het een en ander op te pikken van de gewoontes en geschiedenis. In Ubirr liepen we langs een 'bibliotheek' van rotswanden met Aboriginal tekeningen die zich lieten lezen als een boek. Zo was er een tekening van een visser die een grot afsluit met een rotsblok om de dieven te straffen die daar zijn vis zitten te eten. Deze tekening was bedoeld als waarschuwing tegen diefstal. Verderop konden we naar een rotstop klauteren, waar we uitzagen op het decor van Crocodile Dundee. We zagen ook billabongs, de plassen die ontstaan als delen van een rivier droogvallen. Het hoogteverschil in de rivieren tijdens het droge seizoen is groot en dat was goed te zien. Dit verklaart ook waarom het zo'n vogelrijk gebied is.
We hadden onze cardiofitness voor vandaag wel weer gehad en namen een kijkje in een stukje regenwoud langs de East Alligator River. Helemaal op ons gemak liepen we daar niet. Dat we weg moeten blijven van de oever weten we natuurlijk wel, maar hier werd vooral gewaarschuwd voor buffalo's. Gisteren vertelde onze gids nog dat die jaarlijks meer dodelijke slachtoffers maken dan krokodillen. We hoorden flink geritsel, maar dat bleken (natuurlijk) de immer ijverige brush-turkeys :-)
Op dezelfde rivier hadden we een plekje op een boot van een Aborigine geboekt. Anders dan gisteren zou deze minder vertellen over de natuur en meer over de Aboriginal geschiedenis en gewoontes. We kregen o.a. een mooi staaltje speerwerpen te zien. Met een beetje geluk rijg je twee Australian magpies aan je speer en heb je 's avonds een lekker hapje te roosteren boven je kampvuur.
Gelukkig was er ook ruime aandacht voor de tientallen krokodillen die er dreven en op de oevers lagen. Wat een indrukwekkende verschijningen! Ook nu viel er weer veel te lachen, maar ook te huiveren, want onze gids kende verhalen over mensen die aangevallen zijn door crocs.
De naam 'alligator' is destijds door de ontdekker van de rivieren aan de beesten en de rivieren gegeven, maar er zijn in Australië geen alligators. Het zijn krokodillen. Ooit heeft de overheid overwogen om het woord alligator te vervangen door krokodil, maar dan zouden zo veel naambordjes, kaarten en atlassen veranderd moeten worden, dat men er van heeft afgezien.
De Aborigines beheren dit gebied en verdienen aan het toerisme. Nevil, onze gids, doet dit werk al jaren. Hij heeft toentertijd de cast van Crocodile Dundee met equipage en al over de rivier vervoerd naar een plek op Arnhem Land. Paul Hogan, de hoofdrolspeler, zette voet aan land en zou aan Nevil gevraagd hebben: "Where are we, anyway?"
Het was een klamme dag en na de cruise, om 15.00 uur, hielden we het voor gezien. We hebben ons avontuur in the Top End uitgezongen in de bar aan het zwembad van het park. Nog één keer heb ik barramundi gegeten, de kabeljauw van de Alligator Rivers.
Deze dagen herhaalden Marc en ik geregeld de iconische uitspraak van Laura, 4 jaar oud, tegen Tess, 2 jaar oud, in het krokodillenhuis van de dierentuin in Amersfoort: "Wegwezen, Tess! Hij gaat varen!"