Gorgeous

Vroeg uit de veren vandaag. We hadden een plekje op een boot over de Katherine river geboekt en die zou om 9.00u uitvaren. Het Nitmiluk NP is een rivierkloof van 50 km, maar in het droge seizoen vallen delen van de bedding droog en staat er 'slechts' water in 13 delen. Onze tocht zou door drie ervan gaan. Na vele wandelingen door de natuur waren we wel eens toe aan een andere vorm van beleving.
Bij de verzamelplaats gingen de vleermuizen, een soort zo groot als kauwen, net naar bed. Het was een herrie van jewelste; het waren er honderden. Een voor een gingen ze in de bomen langs de oever hangen. Ze klemden hun pootjes om een tak, sloegen hun vleugels als een dekentje om zich heen, verborgen hun gezichtje en werden stil. Ze hingen met z'n honderden als avocado's in de bomen. Af en toe wapperden ze zichzelf met hun vleugels wat koelte toe. Hun oortjes en pluizige hoofdhaar staken grappig uit.
Op de steiger kregen we een overlevingstasje met water, wat fruit, snacks en brokjes voor de krokodillen (grapje). Met zo'n 30 andere toeristen zaten we op een fluiterboot die ons vier uur lang door drie 'gorges' voer. Af en toe gingen we van boord. De boot kon dan niet verder, waardoor we over de rotsen naar de volgende boot moesten lopen. Van de nood werd een deugd gemaakt. Er was een overstap waarbij we langs rotstekeningen van Aborigines werden geleid. Ook was er een zwempauze ingelast. Wat ik heel bijzonder vond, was de stilte in dit gebied. Hoewel we met 30 mensen waren, viel het op dat er verder geen ruis was.
De kloven waren van een ongekende schoonheid. We voeren tussen hoge rotswanden. In het natte seizoen staat het water hier soms 7 meter hoger. De gevolgen daarvan waren in dit droge seizoen goed te zien aan de kleuren en de vegetatie. Maar hé, we zijn in croc country! Onze gids liet ons diverse krokodillen zien. Deze lagen stil tegen de oever; de ene was wat kleiner, de andere wat groter. De meeste waren zoetwaterkrokodillen. Als jij hen met rust laat, doen zij jou ook niks. Ook zagen we een grote schildpad op een omgevallen boom en een heel lange, dunne, gele slang tegen een rotswand. We kwamen langs een grot met zwaluwnestjes; daar was het een drukte van jewelste. En de sacred kingfisher liet zich weer zien, samen met de kleine aalscholver, veel kraaien en roofvogels en... een Sumatraanse reiger! Die lijkt op de purperreiger, maar is donkerder van kleur en grover gebekt. In Nederland kun je nog wel eens thuiskomen van een wandeling zonder iets gespot te hebben, maar hier is het elke dag prijs!
Bij het verlaten van de boot voelde het alsof we er al een hele dag op hadden zitten, maar de middag was nog jong. We togen naar de Cutta Cutta Cave, de enige grot in het noorden die je kunt bezichtigen. We dachten een koele attractie gekozen te hebben, maar zelfs hier was het warm, om niet te zeggen klam. De grot is rond 1900 ontdekt door een ranger die een paar koeien miste. Die bleken in de grot gevallen te zijn.
Een gids nam ons ca. 1 uur mee door een langgerekte grot met de meest waanzinnige stalachtieten en -mieten. Er waren ook veel andere vormen. Ze deden denken aan engelenvleugels, kwallen, een paardenzadel (uitgehold door de jaarlijkse overstromingen van de grot in het natte seizoen), pijpestrootjes en nog veel meer. Hier en daar staken wortels van vijgenbomen in de grot, een overlevingsmechanisme. Er sliepen vleermuizen, maar veel kleinere dan die van vanochtend. En we zagen hier ook een slang (een bruin-wit gestreepte).
De naam Cutta Cutta is door Aborigines bedacht. De oogverblindende limestone- en kalksteenformaties in de grot sprankelen als diamanten. Aan moderne Aborigines is gevraagd om de grot een naam te geven. Zij hebben bedacht dat de vleermuisjes 's ochtends de sterren mee de grot in nemen en 's avonds, als zij insecten gaan vangen, de sterren meenemen en aan de hemel zetten. Cutta Cutta betekent 'place of many stars'. Cute.
We liepen de toer met twee andere stellen en zij gingen na Cutta Cutta naar de Hot Springs in Katherine, een soort tropisch zwembad, maar dan rondom een warmwaterbron in de openlucht. Wij zijn hen nog even achternagegaan en toen vonden we het wel weer genoeg voor vandaag. De temperaturen in the Top End maken ons wat lomer dan we tot nu toe gewend zijn. In het zuiden hadden we meer energie. Maar de belevenissen zijn er niet minder om!