BYO
Door: Annet
Blijf op de hoogte en volg Annet
19 Juli 2017 | Australië, Strath Creek
Over deze dag kunnen we kort zijn. Het was een lange weg. We hadden een afstand van 650 km naar Yanakie af te leggen. Rijden gaat hier niet zo snel als in Frankrijk of Duitsland. De Princes Highway is grotendeels eenbaans en de rijstroken zijn soms nogal smal. Het ging bergje op bergje af.
Omdat we inmiddels in de gaten hebben dat de dagen kort zijn, stonden we met de zon op. In het vroege ochtendlicht lag Bateman's Bay er schitterend bij; de pelikanen dreven dicht tegen de kade. Rond 7.00 am stapten we bij 5 graden Celsius de auto in.
Het eerste uur zagen we nog kuddes kangoeroes, daarna gingen die op één oor. De snelweg raakte op een aantal punten de zee, waar we spectaculaire uitzichten hadden. Met meer tijd en geduld hadden we er walvissen en orka's kunnen spotten. We dronken een cappuccino aan de wharf van Mogo en stelden vast dat het BYO-principe (bring your own) ook van toepassing is op toiletgebruik: dit was niet de eerste tent waar we voor een plas verwezen werden naar een openbaar toilet verderop in de straat.
Grote delen van de route gingen door het regenwoud. Links en rechts werden we uitgenodigd tot een 'rainforest walk', maar ook die konden we ons niet permitteren. We wilden immers voor het vallen van de avond onze cottage in Yanakie bereiken.
Toen we om 11.00 uur van New South Wales doorstaken naar Victoria, deed het regenwoud zijn naam eer aan, want het begon lichtjes te regenen. Om 12.30 ging het landschap meer glooien en brak de zon door. Het werd 15 graden.
Onderweg namen we vanalles waar. Een straw-necked ibis (strohalsibis), een white-necked heron (de witnekreiger), een koet met een rode snavel, dus de purperkoet en, héél schattig, een wombat, grazend aan de kant van de weg. Ook zagen we een paar keer een joekel van een arend (de white-bellied sea eagle?). Bij Sale ruilden we de Princes Highway in voor de A440, de coastal road naar Wilsons Promontory NP. Inmiddels was het 15.30 uur en zaten sommige velden alweer vol met kangoeroes, zoals je ook koeien en schapen op een kluitje ziet staan. Het was een mooie trip die geen moment verveelde.
Nu zitten we, na een reis van tien uur, in onze cottage op de landstrook die naar Wilson's Promontory NP leidt, het schiereiland rechts van Melbourne. Hier geldt: bring your own food ánd bring your own router. Er is hier nl. geen wifi, dus schakelen we over van 'in the cloud' naar 'down to earth'. We plaatsen dit verslag morgen in ons hotel in Melbourne, als we genoten hebben van Wilsons Prom.
Omdat we inmiddels in de gaten hebben dat de dagen kort zijn, stonden we met de zon op. In het vroege ochtendlicht lag Bateman's Bay er schitterend bij; de pelikanen dreven dicht tegen de kade. Rond 7.00 am stapten we bij 5 graden Celsius de auto in.
Het eerste uur zagen we nog kuddes kangoeroes, daarna gingen die op één oor. De snelweg raakte op een aantal punten de zee, waar we spectaculaire uitzichten hadden. Met meer tijd en geduld hadden we er walvissen en orka's kunnen spotten. We dronken een cappuccino aan de wharf van Mogo en stelden vast dat het BYO-principe (bring your own) ook van toepassing is op toiletgebruik: dit was niet de eerste tent waar we voor een plas verwezen werden naar een openbaar toilet verderop in de straat.
Grote delen van de route gingen door het regenwoud. Links en rechts werden we uitgenodigd tot een 'rainforest walk', maar ook die konden we ons niet permitteren. We wilden immers voor het vallen van de avond onze cottage in Yanakie bereiken.
Toen we om 11.00 uur van New South Wales doorstaken naar Victoria, deed het regenwoud zijn naam eer aan, want het begon lichtjes te regenen. Om 12.30 ging het landschap meer glooien en brak de zon door. Het werd 15 graden.
Onderweg namen we vanalles waar. Een straw-necked ibis (strohalsibis), een white-necked heron (de witnekreiger), een koet met een rode snavel, dus de purperkoet en, héél schattig, een wombat, grazend aan de kant van de weg. Ook zagen we een paar keer een joekel van een arend (de white-bellied sea eagle?). Bij Sale ruilden we de Princes Highway in voor de A440, de coastal road naar Wilsons Promontory NP. Inmiddels was het 15.30 uur en zaten sommige velden alweer vol met kangoeroes, zoals je ook koeien en schapen op een kluitje ziet staan. Het was een mooie trip die geen moment verveelde.
Nu zitten we, na een reis van tien uur, in onze cottage op de landstrook die naar Wilson's Promontory NP leidt, het schiereiland rechts van Melbourne. Hier geldt: bring your own food ánd bring your own router. Er is hier nl. geen wifi, dus schakelen we over van 'in the cloud' naar 'down to earth'. We plaatsen dit verslag morgen in ons hotel in Melbourne, als we genoten hebben van Wilsons Prom.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
